قد يظن ظانٌ أنَّ المعرفة أجلى فهي من النكرة أولى . ويخفى عليه
أنَّ الإبهام في مواطن خليق وأنَّ سلوك الإيضاح ليس بسلوك للطريق
خصوصاً في موارد الوعد والوعيد والمدح والذم اللذين من شأنهما
التشييد . وعلة ذلك أنَّ مطامح الفكر متعددة المصادر بتعدد الموارد ،
والنكرة متكثرة الاشخاص يتقذف الذهن من مطالعها الى مغاربها وينظرها
بالبصيرة من منسمها الى غاربها فيحصل في النفس لها فخامة وتكتسي منها
وسامة . وهذا فيما ليس لمفرده مقدار محصور بخلاف المعرفة فانه لواحد
بعينه يثبت الذهن عنده ويسكن اليه
Można by pomyśleć, że określoność jest jaśniejsza, a zatem bardziej odpowiednia niż nieokreśloność. Ukrywa się przed nim, że niejednoznaczność jest w odpowiednich miejscach, a podążanie za wyjaśnieniami nie jest podążaniem właściwą ścieżką, zwłaszcza w kontekście obietnicy i groźby, pochwały i nagany, które mają budować. Powodem tego jest to, że aspiracje myśli mają wiele źródeł ze względu na wielość źródeł, a nieokreśloność ma wiele osób. Umysł jest rzucany z jego wzlotu do zachodu i patrzy na niego z wnikliwością od początku do końca, tak że nabiera on wielkości w duszy i jest w nią odziany pięknem. Jest to w tym, co samo w sobie nie ma określonej ilości, w przeciwieństwie do określoności, która należy do jednej konkretnej osoby, z którą umysł jest związany i w której spoczywa.